آلوتروپ های فسفر

فسفر سفید در اکثر ازمایشگاه ها موجود است و در هوا خودبخود دود می کند و می سوزد. فسفر سفید بعلت زاویه ی ٦٠ درجه اش ناپایدار است. فسفر سفید فعال ترین و سیاه کمترین فعالیت را دارد. در کتاب کاتن تهیه فسفر سیاه و قرمز از سفید را شرایط سختی نوشته است ، برای فسفر سیاه ساختار لایه ای مثل گرافیت و برای فسفر قرمز ساختار زنجیر لوله ای از اتم های فسفر که به صورت ضرب دری روی هم انباشته شده اند.

علت انتخاب فسفر سفید بعنوان استاندارد فسفر این است که در تهیه فسفر از روشهای صنعتی اول فسفر سفید بدست می اید وسایر دگر شکلهای ان از فسفر سفید تهیه می شود. ( فسفر سفید از همه پایدارتر نیست وقاعده پایدارتر بودن دگر شکل برای حالت استاندارد در اینجا نقض شده است.)

فسفر سفید ، جامدی مومی‌شکل است که بلورهای آن از تجمع مولکولهای P4 شده است. اما در حالت بخار ، به صورت مولکولهای مجزا وجود دارد. مولکولهای P4 به صورت چهار وجهی منتظم است و در هر یک از گوشه‌های این چهار وجهی ، یک اتم فسفر وجود دارد که با پیوندهای کووالانسی با سه اتم فسفر دیگر متصل است و از آنجا که زاویه پیوندهای آن ، 60 درجه دارد و همین زاویه که انحراف زیادی از زاویه عادی اوربیتالهای P (90درجه) دارد، موجب می‌شود که پیوند P-P ضعیف و ناپایدار باشد. فسفر قرمز از حرارت دادن فسفر سفید تا دمای 280 درجه سانتی‌گراد در ظرفهای سربسته (دور از هوا) حاصل می‌شود. سمی و آتشگیر نیست و برخلاف فسفر سفید که جامد مولکولی است، فسفر قرمز جزو جامدهای کووالانسی است و در دی‌سولفید کربن حل نمی‌شود.